Ważne ostrzeżenie
Te informacje mają charakter wyłącznie edukacyjny i nie stanowią porady medycznej. Używanie substancji psychoaktywnych wiąże się z ryzykiem. Skonsultuj się z lekarzem i przestrzegaj prawa.
Podstawowe informacje
Nazwa chemiczna
5-Hydroxy-N,N-Dimethyltryptamine
Wzór chemiczny
C12H16N2O
Potoczne nazwy
Żaba, kamień
Informacje o dawkowaniu i działaniu
Sposób podania
Wziewnie/Doustnie
Dawkowanie
5–20 mg
Czas działania
30–60 min
Zawsze zaczynaj od najniższych dawek i zasięgnij porady specjalisty
Szczegółowe informacje
Bufotenina to tryptamina występująca naturalnie w jadzie niektórych ropuch (np. Bufo alvarius), grzybach (np. niektóre gatunki Amanita) i roślinach. Jest blisko spokrewniona z serotoniną i innymi psychodelikami, jak DMT czy psylocybina. Jej efekty są kontrowersyjne i często opisywane jako silnie fizyczne, z mniejszym naciskiem na wizualizacje w porównaniu do klasycznych psychodelików. Często mylona z 5-MeO-DMT, które również występuje w jadzie ropuchy, ale ma znacznie silniejsze i odmienne działanie.
Historia
Została po raz pierwszy wyizolowana z jadu ropuchy na początku XX wieku przez austriackiego chemika Handovsky'ego. Przez lata była badana pod kątem potencjalnego związku ze schizofrenią, ale teoria ta została w dużej mierze obalona. Jej psychoaktywność u ludzi była przedmiotem debat, m.in. z powodu silnych i często nieprzyjemnych efektów fizycznych, które mogą maskować działanie psychodeliczne. Rdzenne plemiona Ameryki Południowej używały nasion roślin zawierających bufoteninę (np. Anadenanthera peregrina) do przygotowania psychoaktywnej tabaki (yopo).
Farmakologia
Działa głównie jako agonista receptorów serotoninowych, w szczególności 5-HT2A i 5-HT1A. Jej silne działanie na obwodowy układ nerwowy (np. na układ sercowo-naczyniowy) jest odpowiedzialne za wiele z jej charakterystycznych i ryzykownych efektów fizycznych. Uważa się, że to właśnie intensywne obciążenie organizmu ograniczyło jej popularność jako substancji rekreacyjnej.
Efekty Subiektywne
Efekty są bardzo zmienne i silnie zależne od dawki oraz drogi podania. Użytkownicy zgłaszają zmiany w percepcji kolorów, wzory geometryczne, ale rzadziej złożone halucynacje. Dominują silne doznania fizyczne: uczucie ciężkości ciała, ucisk w klatce piersiowej, nudności, a także zmiany w odczuwaniu temperatury i zaczerwienienie skóry. Może wystąpić euforia, ale również lęk, paranoja i ogólny dyskomfort fizyczny. Doświadczenie jest często opisywane jako chaotyczne i przytłaczające fizycznie.
Redukcja Szkód i Potencjalne Ryzyka
Ze względu na silne i nieprzewidywalne działanie na układ krążenia (gwałtowny wzrost ciśnienia krwi, tachykardia), bufotenina jest uważana za substancję o wysokim ryzyku. Niezwykle ważne jest precyzyjne dawkowanie. Osoby z problemami kardiologicznymi, nadciśnieniem lub innymi schorzeniami układu krążenia powinny jej bezwzględnie unikać. Nie należy jej łączyć z inhibitorami MAO, co mogłoby drastycznie i niebezpiecznie nasilić jej działanie. Ze względu na intensywne efekty fizyczne, obecność spokojnego i doświadczonego opiekuna jest wysoce wskazana.
Status Prawny
W Polsce bufotenina jest substancją kontrolowaną, znajdującą się w wykazie substancji psychotropowych w grupie I-P. Jej posiadanie, produkcja i handel są nielegalne.